Het escort perspectief bij het beëindigen van een eerste boeking

Als een escort haar eerste boeking vroegtijdig beëindigt

Bij Society Service staat de veiligheid en het welzijn van mijn escorts altijd voorop. Dit betekent dat elke escort volledig vrij is om haar eigen grenzen te bepalen en die grenzen duidelijk aan te geven. Soms betekent dit zelfs dat een escort besluit om haar eerste boeking vroegtijdig af te breken, omdat iets niet goed voelt.

Escort Maria ervaarde dit recentelijk tijdens haar eerste boeking. Hoewel ze zich grondig voorbereid had en zich volledig klaar voelde voor deze stap, reageerde haar lichaam onverwacht en duidelijk. Dit moment van twijfel en uiteindelijk kracht om haar grens te benoemen, laat zien hoe belangrijk het is dat een escort altijd mag luisteren naar haar gevoel. In het vorige blog las u het perspectief van de cliënt. Hieronder leest u Maria’s persoonlijke verhaal, waarin zij eerlijk, kwetsbaar en helder vertelt over haar ervaring en hoe zij uiteindelijk tot haar beslissing kwam. Het toont de moed en de integriteit waarmee zij haar keuze maakte.

Waarom ik tijdens mijn eerste boeking besloot te stoppen als high class escort

"Soms blijft een gedachte jarenlang ergens op de achtergrond hangen. Niet luid aanwezig, maar ook niet verdwenen. Voor mij was dat het idee om ooit als high class escort te werken. Het was geen opwelling, geen spannend scenario in mijn hoofd, maar een echte, oprechte nieuwsgierigheid. Naar hoe zo’n ervaring zou zijn, naar de intimiteit, de gelaagdheid van menselijke ontmoetingen in een wereld waarin verlangens niet worden weggedrukt, maar juist open benoemd en erkend.

Toch deed ik er nooit iets mee. Toen het idee voor het eerst bij me opkwam, was ik er simpelweg te jong voor. Later leek het moment zich gewoon niet aan te dienen. Pas veel later, op een punt waarop mijn leven in balans voelde, kwam de gedachte weer naar boven. Ik voelde me fit, onafhankelijk, vrij en zelfverzekerd. Alles liep. En ineens was dat oude idee er weer, maar nu anders. Niet als iets wat ik zomaar overwoog, maar als iets dat ik werkelijk kon doen. Ik besloot: ik ga het proberen.

Vanaf het eerste contact met Marike voelde alles goed. Ze nam de tijd om me te leren kennen, luisterde echt, en gaf duidelijke, eerlijke informatie over alle kanten van het werk. Niet alleen in woorden, maar ook schriftelijk. Ik kreeg uitgebreide documenten en heldere richtlijnen, en ik voelde me op geen enkel moment gepusht of overdonderd. Juist omdat alles zo zorgvuldig en respectvol verliep, voelde ik me serieus genomen. Daardoor kon ik met overtuiging zeggen: ik weet wat ik doe, en ik wil dit. Zonder twijfel.

Toen mijn profiel eenmaal online stond, zei Marike dat het even kon duren voordat de eerste boeking binnen zou komen. Dat leek me logisch. Maar binnen een dag werd ik al geboekt, voor later die week. En kort daarna volgde een tweede boeking, eveneens gepland in diezelfde week. Het verraste me, maar het voelde ook als een bevestiging. Tegelijkertijd merkte ik dat het iets met me deed. Omdat mijn eerste ervaring nog moest plaatsvinden, voelde het vooruitzicht van die tweede afspraak als extra druk. Misschien had ik toen beter mijn grenzen kunnen bewaken, mezelf iets meer ruimte kunnen gunnen. Maar op dat moment liet ik het op me afkomen.

Mijn eerste boeking was in Rotterdam. Dat was een flink stuk reizen, maar ik vond het juist prettig om nog even in de trein te zitten. Even tijd voor mezelf, in mijn eigen bubbel. Ik was kalm, had alles bij me en voelde me nog steeds klaar om deze stap te zetten. Toen ik bij de afgesproken locatie aankwam, zag ik hem vrijwel meteen. Door de spanning stelde ik me per ongeluk met de verkeerde naam voor. Een klein moment van verwarring, maar hij reageerde luchtig en vriendelijk, en leek het meteen weer vergeten. Dat stelde me gerust.

We gingen samen lunchen, en het gesprek kwam vanzelf op gang. Hij vertelde enthousiast over zijn hobby’s, die hij in overvloed leek te hebben. Dat maakte het makkelijk om een gesprek te voeren. Er was een ontspannen sfeer, er werd gelachen, een beetje geflirt zelfs. Alles leek erop te wijzen dat dit een fijne eerste ervaring zou worden.

Maar, eenmaal onderweg terug naar het hotel gebeurde er iets wat ik niet had zien aankomen. Vanuit het niets kreeg ik plotseling hevige hoofdpijn, werd misselijk en begon oppervlakkig te ademen. Het voelde alsof ik langzaam uit mijn eigen lichaam werd getrokken, alsof ik van een afstand naar mezelf keek. Mijn lichaam begon te protesteren. Niet zachtjes, maar luid en duidelijk. Dit klopte niet.

Omdat ik me zo zorgvuldig had voorbereid, herkende ik meteen wat er gebeurde. Marike had me vanaf het begin meegegeven dat je altijd op jezelf mag vertrouwen. Dat je nee mag zeggen, ook op het allerlaatste moment. Dit werk draait niet om uithouden of over je grenzen gaan, maar om keuzes maken in vrijheid. Dat besef gaf me op dat moment houvast.

Ik vertelde hem eerlijk dat ik niet verder wilde gaan. Dat het niet goed voelde, en dat ik liever wilde stoppen. Ik vond het spannend om te zeggen, want ik wist niet hoe hij zou reageren. Maar hij bleef oprecht begripvol. Natuurlijk zag ik dat hij het jammer vond, en ik vond het zelf ook jammer, maar hij bleef rustig, vriendelijk en respectvol. Hij vroeg zelfs of ik er nog over wilde praten. Hij gaf me ruimte, zonder oordeel. En precies daardoor voelde ik me niet afgewezen, maar juist gezien.

Na afscheid genomen te hebben, belde ik direct met Marike. Ik was van slag. Niet omdat ik spijt had van mijn beslissing, maar omdat ik dit totaal niet had zien aankomen. Alles tot aan dat moment had kloppend gevoeld. Ik was helder, goed voorbereid, overtuigd. En toch gaf mijn lichaam zo’n krachtig signaal. Marike luisterde. Ze nam mijn gevoelens serieus, en bevestigde wat ik eigenlijk al wist: het is oké. De volgende dag belden we nog even om een paar praktische dingen af te ronden. We kwamen samen tot de conclusie dat dit, in elk geval voor nu, niet de juiste weg is. En dat is goed.

Als ik er nu op terugkijk, voel ik van alles. Teleurstelling, omdat ik oprecht had gehoopt dat het zou passen. Verwondering, omdat ik iets in mezelf tegenkwam wat ik niet had voorzien. Maar vooral voel ik dankbaarheid. Omdat ik het geprobeerd heb. Omdat ik naar mijn gevoel durfde te luisteren. En omdat ik me gedurende het hele proces gesteund voelde. Er was ruimte om te twijfelen, om te voelen, en uiteindelijk om te stoppen. Zonder dat iemand daar iets van vond.

Voor mij was dit avontuur kort, maar zeker niet zonder betekenis. Ik heb er niets aan overgehouden waar ik spijt van heb. Integendeel. Het bracht me helderheid. En misschien is dat wel het meest waardevolle wat je uit een ervaring kunt halen."