Psychologie Magazine

Psychologie Magazine over dubbellevens

Op 1 januari 2018 publiceerde Psychologie Magazine een serie portretten van personen die een dubbelleven leiden. Hiervoor werd een high class escort van Society Service geïnterviewd, die haar werk als high class escort combineert met een universitaire studie. Lees en bekijk het artikel hier:

Dubbellevens: Leven met een groot geheim

Het begon met een onschuldige smoes – maar voor ze het wisten was er geen weg meer terug en hadden ze er een leven naast. ‘Liegen was een gewoonte geworden.’

Vaak zijn schaamte en de angst voor gezichtsverlies redenen om een ‘tweede leven’ geheim te houden. Andreas Wismeijer, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Tilburg, is gepromoveerd op geheimen. Waar komt die schaamte vandaan? ‘We zijn groepsdieren en willen niet afgewezen worden.’ Afwijzing geeft psychische pijn, maar heeft ook effect op onze gezondheid: ons immuunsysteem verzwakt als onze omgeving ons de rug toekeert. ‘Een vermoeden van afwijzing kan al genoeg zijn om bepaalde dingen die we doen te verbergen,’ zegt Wismeijer.

Verliefdheid, maar ook een hang naar spanning, zoals bij escortgirl Isabelle, of een verslaving, zoals bij gokverslaafde Marco, kan een motief zijn om dat geheime leven niet op te geven. Andreas Wismeijer voegt daaraan toe: ‘Een geheim leven kan ook een uitlaatklep zijn. We hebben soms voorkeuren waarvan we weten dat onze omgeving ze niet accepteert.’ Bijvoorbeeld: een tandarts die aan sm doet, kan daar alleen in het geheim aan toegeven. En tegen betaling seks hebben met onbekende mannen, dat is not done onder studenten. Andreas Wismeijer: ‘Ruimte geven aan zo’n heimelijke behoefte kan op zich gezond zijn – je bouwt immers geen frustratie op.’

Dag in dag uit liegen, toneelspelen, manipuleren… Dat moet bijna wel stress geven. Toch blijkt uit recent onderzoek van de Amerikaanse universitair docent Michael Slepian dat onze gedachten aan het geheime leven nog meer stress opleveren. Michael Slepian onderzoekt de invloed van geheimen op ons dagelijks functioneren. Hij maakt daarbij gebruik van de theorie van twee hoogleraren sociale psychologie, Daniel Wegner en Julie Lane. Wismeijer: ‘Volgens hen onderdrukken we gedachten aan het geheime leven om onszelf niet te verraden. Het liefst zouden we het geheim vergeten. Het effect is echter dat we er steeds meer aan gaan denken. Het bekende “denk niet aan een witte beer” -­effect.’ Een geheim bewaren líjkt dus een strategische manier om nare gevolgen te voorkomen, maar het geheim kan zwaar op ons drukken en de gevolgen daarvan zijn vaak niet te overzien. Zo laat onderzoek door communicatiewetenschapper Anita Vangelisti zien dat bij zelfmoord vaak een ondraaglijk geheim een belangrijke rol speelde.

De opluchting die we voelen als een geheim ophoudt te bestaan, is vaak enorm. Michael Slepian verklaart dit uit het feit dat iemand met een groot geheim altijd rekening houdt met een ontmaskering, en met de ‘straf’ die daarop kan volgen. ‘De constante dreiging die boven je hoofd hangt, knaagt aan je. Wanneer die eindigt, voel je je van een toekomstige straf bevrijd.’ Bovendien valt de reactie van de omgeving vaak mee. Nadat mensen ontmaskerd worden of zelf hun geheim hebben opgebiecht, blijft de gevreesde afwijzing vaak uit. En ze worden meer geaccepteerd dan ze al die tijd verwachtten. Zoals de voorheen gokverslaafde Marco vertelde: ‘Mijn vrouw had alle reden om woedend te worden, maar ze toonde begrip.’

Studente Isabelle (23) heeft 's avonds een spannend leven als escortgirl.
"Overdag draag ik een spijkerbroek en sneakers; ’s avonds neem ik een douche en maak me mooi met een dure jurk, hakken, oorbellen en make-up. Mijn haar föhn ik in een fraaie krul. Als ik zo in een taxi naar een hotel stap, staan de buren weleens te kijken. Ik glimlach gewoon naar ze. Ik geniet van de luxe van dit werk. Andere studenten drinken alleen slobberwijn, ik mag de heerlijkste wijnen proeven. Het verdient natuurlijk ook goed – maar ik laat het niet zien. Ik neem altijd gewoon een zakje met brood mee naar college."

"In het begin vond ik het wel eng om met een vreemde man naar een hotel te gaan. Ik was bang dat ik niet zou weten wat ik moest zeggen. Maar het praten ging eigenlijk altijd vanzelf. Ook spookte het door mijn hoofd dat het weleens verschrikkelijke engerds zouden kunnen zijn. Tot nu toe valt dat erg mee. De klanten van Society Service zijn geen viezeriken, maar altijd verzorgde, intelligente types. Ze gedragen zich lief en respectvol, doen hun best om een echte gentleman te zijn en het mij ook naar de zin te maken. Ik houd van seks en vind het leuk om een man op te winden."

"Mijn ouders weten van niets. Ze zouden schrikken en erg ongerust zijn. In het begin vond ik het lastig om een deel van mijn leven voor hen te verbergen, ik voelde me schuldig. Maar ik heb besloten dat mijn seksleven privé is, daar hebben mijn ouders niets mee te maken. Een relatie heb ik nog niet en die wil ik nu ook niet. Als iemand me vraagt of ik een bijbaan heb, zeg ik dat ik voor een uitzendbureau werk. Ik heb geen zin om me te moeten verdedigen. Er is maar één vriendin die het weet, met haar heb ik op een advertentie voor escorts gereageerd. Ik durfde dat niet alleen te doen. Zij werd niet aangenomen, ik wel. Zij werkt nu bij een andere escortservice. Het is leuk om ervaringen te delen. En soms wisselen we ook tips uit over bijvoorbeeld een goed merk glijmiddel of leuke speeltjes."

"Als ik tentamens heb, blokkeer ik mijn beschikbaarheid. Ik ben weleens te moe geweest de volgende dag, dan gaan de twee levens door elkaar lopen. Dat wil ik niet. Mijn studie gaat altijd voor. Als ik afgestudeerd ben, hoop ik te gaan werken in een commerciële functie. Soms denk ik: stel dat ik die mannen straks tegenkom in het bedrijfsleven. Maar het is een code dat je dan zwijgt."